مرد پرتغالی در ماه‌های گذشته، درست بعد از صعود تیم ملی از نخستین مرحله مقدماتی به تلاش خود اضافه کرد؛ زیرا صعود به جام‌جهانی را مبتنی برتلاش دسته جمعی اعضای تیم ملی، اعضای فدراسیون فوتبال و... می‌داند. کی‌روش بارها در مصاحبه‌هایش روی این مسئله تاکید ویژه‌ای کرده و معتقد است که نتایج مسابقه‌های تیم ملی در این دو ماه، سرنوشت حضور ایران در جام جهانی را مشخص می‌کند.
پافشاری او روی این مسئله و تاکیدش بر فراهم آوردن امکانات تیم ملی در مسیر صعود اما شبیه هیچ‌یک از مربیان پیش از خودش در تیم ملی نیست. کی‌روش زمانی به تهران آمد که تیم ملی ناکامی‌های سریالی را بعد از حضور ناموفق در جام جهانی 2006 آلمان پشت سر گذاشته بود. ناکامی تیم ملی در جام ملت‌های 2007 با مربیگری امیر قلعه‌نویی، حذف تیم ملی در مقدماتی جام جهانی 2010 با مربیگری علی دایی و همچنین افشین قطبی و ناکامی تیم ملی در جام ملت‌های 2011 با مربیگری افشین قطبی؛ همه این اتفاق‌ها از ایران تیمی ساخته بود که هیچ‌نشانی از گذشته درخشانش چون حضور تیم ملی در جام ملت‌های 1996 و جام جهانی 1998 نداشت.البته در این سال‌‌ها اتفاق‌های حاشیه‌ای بسیاری هم برای تیم ملی رخ داد؛ مثل حضور 2 هفته‌ای محمد مایلی‌کهن روی نیمکت تیم ملی بعد از برکناری علی دایی که این حضور تنها تبعات منفی برای فوتبال ایران داشت.
به همین دلیل، هنگامی که فدراسیون فوتبال درصدد انتخاب سرمربی تیم ملی برای مقدماتی جام جهانی 2014 برزیل برآمد، خیلی‌ها معتقد بودند تنها یک مربی خارجی بزرگ می‌تواند تیم ملی را از «بحران» سال‌های اخیر خارج کند. پیش از آمدن کی‌روش نیز کلمنته به تهران سفر کرد ولی سرمربی تیم ملی نشد تا امروز کی‌روش با تیم ملی در روزهای حساسی قرار داشته باشد؛ مردی که عنوان می‌کند پیروزی مقابل ازبکستان و قطر در دور رفت مقدماتی جام جهانی می‌تواند مسیر صعود را هموار کند. تیم ملی با کی‌روش امیدواری بسیاری دارد. او گرچه تاکید می‌کند که «سوپرمن تیم ملی ایران نیست» ولی تیم ملی با مرد پرتغالی انگیزه‌های بسیاری برای دستیابی به موفقیت پیدا کرده است.
انتقادهای بجا
کارلوس کی‌روش برخلاف مربیان سال‌های گذشته تیم ملی هیچ‌گاه نسبت به کمبودهای تیم ملی کوتاه نیامده است. او برخلاف مربیان قبلی عنصری معترض است که تنها «حمایت» مسئولان فوتبال را از تیم ملی می‌خواهد. او که بارها انتقادهای بموقع و مختلفی به فدراسیون فوتبال داشته، چندی پیش از وزارت ورزش و جوانان هم انتقاد کرد؛ انتقادی که بعد از ابقای علی کفاشیان بر مسند ریاست فدراسیون فوتبال اتفاق می‌افتد و ظاهرا بی‌ارتباط با اختلاف فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش نیست. فدراسیون فوتبال بعد از انتخابات از کمبود منابع مالی رنج برده و مشکل مالی فدراسیون ارتباط مستقیمی با فراهم نشدن امکانات تیم ملی دارد. به همین دلیل، خیلی‌ها انتقادهای کی‌روش را منطقی می‌دانند و البته هستند کسانی که او را متهم می‌کنند به‌دنبال منافع شخصی‌اش است. اگر چنین باشد و کی‌روش با صعود تیم ملی به جام‌جهانی به «منافع شخصی‌اش» می‌رسد، ایرادی ندارد. اتفاقا دستیابی کی‌روش به خواسته‌های شخصی‌اش تیم ملی را هم بعد از 8 سال ناکامی به آرزوهایش می‌رساند و هم‌مسیر بودن کی‌روش و تیم ملی، مرد پرتغالی را از هر انتقادی مبرا می‌کند.
آینده‌نگری
تیم ملی در زمان‌هایی که مثل امروز در مقدماتی جام جهانی قرار می‌گیرد، معمولا با تفکر «تنها صعود به جام جهانی» به استقبال مسابقه‌ها می‌رود. در گذشته نه روسای فدراسیون فراتر از این رفته‌اند و نه مربیان تیم ملی به موفقیت تیم ملی بعد از صعود فکر کرده‌اند. این در حالی است که کارلوس کی‌روش باتفکر موفقیت در جام‌جهانی برزیل در ایران حضور دارد؛ مردی که برخلاف اغلب مربیان قبلی تیم ملی که هیچ‌گاه به برنامه‌ریزی برای تیم ملی در جام‌جهانی فکر نکرده‌اند، همواره از حضور پرقدرت در برزیل صحبت کرده است. کی‌روش گفته که نمی‌خواهد تیمش در جام جهانی تیمی ضعیف و زنگ تفریحی برای بقیه تیم‌ها باشد. او پیش‌تر به گونه‌ای صحبت کرده که تیم ملی و اذهان عمومی به این باور برسند که صعود به جام‌جهانی سقف آرزوهای تیم ملی نباشد و باید به موفقیتی فراتر از آن فکر کنند.
اکنون این پرسش مطرح می‌شود که کارلوس کی‌روش(اگر تیم ملی به جام جهانی صعود کند)برای موفقیت این تیم در جام جهانی چه کاری کرده است؟ مرد پرتغالی از بدو ورود به تیم ملی بارها بازیکنان جوان را به تیم ملی فراخوانده است. گاه انتخاب‌های او مورد انتقاد قرار گرفته ولی کی‌روش گاه بازیکنانی را به تیم ملی دعوت کرده که شاید خود آن بازیکنان هم انتظار حضور در اردوی تیم ملی را نداشتند. اما او سعی کرده خیلی از بازیکنان را تست کند تا بتواند تیم قدرتمندی داشته باشد. کی‌روش بر این باور است که درصورت صعود، سن برخی بازیکنان اجازه نمی‌دهد که آنها در جام جهانی بازی کنند. ظاهرا او روی بازیکنانی مثل علی کریمی هم حساب چندانی نکرده و همین تفکر اوست که از مربیان قبلی تیم ملی متمایزش می‌کند.
2 بازیکن ایرانی‌الاصل
اگر در زمان مربیگری برانکو ایوانکوویچ، فریدون زندی بازیکن ایرانی‌الاصل که برای کایزرسلاترن بازی می‌کرد، به تیم ملی دعوت شد و در مقدماتی و جام جهانی 2006 برای تیم ملی به میدان رفت، کی‌روش تاکنون 2 بازیکن ایرانی‌الاصل را به اردوی تیم ملی فراخوانده است. گرچه نام اشکان دژاگه، مهاجم ولفسبورگ آلمان از سال‌های پیش هم برای حضور در تیم ملی ایران مطرح بود اما در زمان مربیگری کی‌روش برای تیم ملی بازی کرد. جالب اینکه او در نخستین بازی‌اش 2 گل به قطر زد تا هیچ کس به انتخاب مرد پرتغالی شک نکند. کی‌روش پس از آن امید نظری را به تیم ملی فراخواند و ظاهرا درصدد است در آینده بازیکنان بیشتری را به تیم ملی دعوت کند. کی‌روش در تیم‌های بزرگی چون تیم ملی پرتغال و تیم رئال مادرید سرمربی بود و دستیار مربیانی چون آلکس فرگوسن در منچستریونایتد بود و گویی بنا به سابقه درخشانش در عرصه مربیگری به این نتیجه رسیده که منابع انسانی(داشتن بازیکن) می‌تواند تاثیر بسیاری در موفقیت تیم ملی داشته باشد.
حضور حداکثری
کارلوس کی‌روش روی انجام مسابقه‌های دوستانه اصرار زیادی دارد. گرچه فدراسیون فوتبال برای انتخاب حریفان تدارکاتی با مشکلاتی مواجه است ولی کی‌روش مدام تلاش می‌کند برای تیم ملی مسابقه دوستانه داشته باشد. سرمربی تیم ملی معتقد است انجام بازی‌های تدارکاتی تیم ملی را به مرز آمادگی می‌رساند و با اینکه حریفانی مثل موریتانی و موزامبیک حریفان موردپسند کی‌روش نبودند، بازیکنانش را برای مصاف با این تیم‌ها به زمین فرستاد.
کی‌روش روی حضور حداکثری بازیکنانش در اردوهای تیم ملی نیز پافشاری می‌کند و این پافشاری گاهی به ضررش تمام می‌شود؛ مثل انتقادهایی که 3 باشگاه استقلال، پرسپولیس و سپاهان در هفته‌های گذشته به او داشتند. با همه اینها گویی کی‌روش یک‌تنه تیم ملی را به جلو می‌برد؛ تیمی که نزدیک به 15 ماه بعد از حضور این مربی به تازگی در یک مسابقه دوستانه مقابل آلبانی شکست را متحمل شده است. درحالی‌که تیم کی‌روش در بازی‌های قبلی هیچ‌گاه تیم شکست‌خورده‌ای نبوده و تیمی با تفکرات هجومی در برابر رقیبان بوده است؛ همو که می‌خواهد قدم نخست با تیم ملی در مرحله نهایی مقدماتی را مقابل ازبکستان با پیروزی بردارد.
